குடும்பம் ஒரு கதம்பம் – 8

Tamil Kamaveri – ‘உன்னை இவ்வளவு செக்ஸியா பார்த்தா யாருக்கு தான் மா பேச்சு வரும். வசந்தியோட துணியில் நீ நல்ல நாட்டு கட்டையா இருக்கே அம்மா’ என்றேன் நான்.

வெட்கத்துடன் அவள், ‘சரி, என்ன விசையம்’ என்றாள்

‘எங்களோட முதலாளி மகனுக்கு கொடைக்கானலில் வர 10ஆம் தேதி கல்யாணம். நம்ம எல்லாரையும் கூப்பிட்டு இருக்கார். நாம கண்டிப்பா போகனும்’ என்றேன்.

‘சரி டா நல்ல விசையம். ஆனால் போறதுக்கு பணம்’ என்றாள்.

‘அம்மா, முதலாளி கை செலவுக்கு 5000 கொடுத்துட்டு போய் இருக்கார். பத்தலைனா மண்டபத்தில் வாங்கிக்கலாம்னு சொல்லி இருக்கார். அதுவும் இல்லாம, நாம் போகும் போது அவரோட காரை எடுத்துக் கிட்டு போய் அவங்க கிட்ட கொடுக்கனுமாம். அதனால, போற செலவும் இல்லை. அதுவும் இல்லாம, எனக்கு நினைவு தெரிந்த நாளில் இருந்து நீ இந்த வீட்டுக்கு மாடா உழைச்சிருக்க. எங்கேயும் வெளியே போனது இல்லை. இதுவும் உனக்கு ஒரு மாறுதலா இருக்கும் இல்லை’ என்றேன்.

‘சரி டா. என்னைக்கு கல்யாணம்னு சொன்னே’ என்றாள்.

‘வர 10ஆம் தேதிமா’ என்றேன்.

‘இன்னைக்கு 6ஆம் தேதி, இன்னம் இரண்டு நாள் இருக்கு. சரி போகலாம். அதுக்குள்ள எனக்கு நீ ஒரு நல்ல பட்டு புடவை வாங்கி தாடா. அப்படியே ஒரு ஜாக்கெட், உள் பாவாடை, நீ பார்த்து ரசித்தியே அதே மாதிரி 40″ பிரா, அப்புறம்….’ என்று இழுத்தாள்.

‘அப்புறம் என்மா சொல்லு. கூச்சபடாம சொல்லு மா. யாருக்கிட்ட சொல்லுற உன் புருசன் கிட்ட தானே சொல்லுமா’ என்றேன்.

‘ம்ம்ம், நீ எனக்கு பொட்டு வைச்சுவிட்ட, பூவும் வைச்சு விட்ட, அப்படியே நீ வைச்சுவிட்டதை மனசுல ஏத்து கிட்டேன் டா. நீயே எனக்கு மெட்டியையும், கொலுசையும் வாங்கி போட்டுவிடு டா’ என்றாள். நான் அம்மாவை இருக கட்டிபிடித்துக் கொண்டு, ‘உனக்கு இல்லாததாடி என் செல்லமே. கண்டிப்பா வாங்கி தறேண்டி’ என்றேன். அம்மாவை என்னையும் அறியாமல் வாடி போடி என்று கூப்பிட்டுவிட்டேன்.

‘எங்க எங்க, என்ன சொன்ன திருப்பி சொல்லு’ என்றாள்.

‘ம்ம்ம்ம்ம், சரிம்மா, எதோ ஒரு வேகத்தில் சொல்லிடேன்’ என்றேன்.

‘சரி சரி, வெளியே மறந்து போய் கூட அப்படி கூப்பிட்டுடாதே’ என்றாள்.

‘அப்போ விட்டுக்குள் யாரும் இல்லாத நேரத்தில் கூப்பிட்டா சரியா டி’ என்று சொன்னேன்.

சிரித்து வெட்கபட்டுக் கொண்டே சரி என்பது போல் தலை ஆட்டி என் மார்பில் சாய்ந்தாள். ‘என் ஆசை அம்மாவே, ஏண்டி எல்லார்கிட்டையும் நீ என்னோட அக்கானு சொல்லி இருக்கே’ என்று கேட்டேன் நான்.

‘ஆமாம் டா, நீ என் மகளை கல்யாணம் செய்யனும்னு சொல்லுற. வெளியே அண்ணன் தங்கையை கட்டிக்க போறானு சொன்ன ஏத்துப்பாங்களா. அதனால தான் என்னை உனக்கு அக்காவாக்கி, என் மகளை உனக்கு முறைப்பொண்ணா ஆக்கிட்டேன். நாம கும்பகோனத்தில் இல்லை. இங்கே நம்மளை பத்தி யாருக்கும் தெரியது. உன் கல்யாணத்துக்கும் நான் கும்பகோனத்தில் இருந்து யாரையும் கூப்பிட போவது இல்லை. அப்போ உனக்கு எல்லாம் ரூட்டும் கிளியரா தானே இருக்கும்’ என்றாள். என்ன ஒரு கிறாதகி இவள். எப்படி இவளுக்கு மட்டும் இப்படி எல்லாம் தோனுதோ என்று நினைத்துக் கொண்டே அம்மாவின் நெற்றியில் முத்தம் இட்டேன்.

வீட்டில் எலி வெளியில் புலி என்பது போல், வீட்டில் தாரமாய் வெளியில் தாயாய் அழகாக நடந்துக் கொண்டாள் என் அம்மா. நானும் வீட்டில் அவளை தாராமாய் தாங்கினேன். வெளியே செல்லும் போது தாய்குறிய மதிப்பபை மறக்காமல் தந்தேன். வீட்டில் இருக்கும் போது எங்கள் லீலைகள் தொடர்ந்து நடந்துக் கொண்டிருந்தன. ஆனாலும் எனக்குள் ஒரு வருத்தம். இன்னம் அவள் கூதியை என் பூலால் ஓக்க விடவில்லை. ஏன் என்று தெரியவில்லை. கண்டிப்பாக அதற்கு ஒரு நல்ல தருணம் வரும் போது, தன் கூதியை இந்த அன்பு மகன் ஓக்க காமிப்பாள் என்று எனக்கு நன்றாக தெரிந்ததால், என் அம்மாவிடம் அவளை ஓப்பதை பற்றி எதுவும் கேட்காமல் இருந்தேன்.

நாங்கள் கொடைக்கானலுக்கு கிளம்ப வேண்டிய நாள் வந்தது. காலையில் புறப்பட்டோம். நான் வண்டியை ஓட்ட என் அம்மா என் அருகில் அமர்ந்தாள். நான் கட்டிய தாலி மட்டும் அவள் கழுத்தில் தொங்க அதை வெளியே எடுத்து விட்டு, தலை முடியை பின்னாமல் விரித்துவிட்டு நெற்றியில் அழகாய் சின்னதாய் ஒரு கும்கும பொட்டு வைத்து, காதில் ஒரு லொலாக்கினை போட்டுக் கொண்டு நீள நிற புடவை, நீள நிற ஜாக்கெட், நீள நிற பாவாடை அனிந்து என் மனைவியாய் என் அருகில் அமர்ந்திருந்தாள். அந்த கோலத்தில் அவளை பார்க்க பார்க்க, வண்டியை ஓரமாக நிறுத்திவிட்டு, வண்டியிலேயே அவளை ஓக்க வேண்டும் போல் இருந்தது. இருந்தாலும், என் காமத்தை அடங்கிக் கொண்டு வண்டியை ஓட்டினேன். நாங்கள் கொடைக்கானல் சென்று சேரும் போது மணி இரவு 8 ஆகியது. நேராக மண்டபத்திற்கு வர சொன்னதால், மண்டபத்திற்கே சென்றோம். அங்கே எங்கள் மேனேஜர் வந்தார். நான் வண்டியை நிறுத்திவிட்டு, வண்டி சாவியை அவரிடம் கொடுக்கும் போது, ‘என் மோகன், பிரயாணம் எப்படி இருந்தது. நான் உங்களுக்கு ஒன்னும் கஸ்டம் கொடுத்து விட் இல்லையே. வாங்கமா. உங்க தம்பியோட முதலாளி கல்யாணம். உங்களை நேரில் வந்து கூப்பிட முடியல.’ என்றார் என்னையும், என் அருகில் நின்ற என் அம்மாவையும் பார்த்து. எனக்கோ சிரிப்பு பொங்கியது. என் அக்காவாம். சிரித்தால் காரியம் அனைத்தும் கெட்டுவிடும் என்பதால், என் சிரிப்பை அடக்கி கொண்டிருந்தேன்.

‘ரொம்பவே சந்தோசம்ங்க. நாங்க தான் உங்களுக்கு தொந்தரவா இருக்கோம். நாங்க வேண்டும்னா எதாவது ஹோடலில் தங்கிறோம்ங்க’ என்றாள் என் அம்மா மேனஜரை பார்த்து.

‘நோ, நோ. வெளியில் தங்குறது எல்லாம் கூடாது. இங்க வர எல்லாருக்கும் ரூம் இருக்கு. உங்களுக்கு மாடியில் வலது பக்க ஓரத்தில் ரூம் ஒதுக்கி இருக்கு, ஒரு படுக்கை இருக்கு.’ என்றார்.

‘ரொம்ப தேங்க்ஸ் சார்’ என்று அவருக்கு ஒரு வணக்கத்தை போட்டு, நாங்கள் எங்களுக்கு ஒதுக்கி இருந்த அறைக்கு சென்றோம். உள்ளே சென்றால், அங்கே ஒரே ஒரு சிங்க்ல் படுக்கை. அந்த படுக்கையில் ஒருத்தர் தான் படுக்க முடியும். அருகில் அழகான மேஜை. மர அலமாரி, வகை வகையாய் ஃபர்ஃபியூம் பொட்ட்லெகள், பௌடர், பொட்டு என்று அனைத்துமே இருந்தது. அறையின் ஓரத்தில் அட்டாச்ட் பாத்ரூம் இருந்தது. அறையின் நடுவில் ஒரு கதவு இருந்தது.

நான் பாத்ரூம் சென்று வருவதற்குள், என் அம்மா, படுக்கையில் படுத்து தூங்கிவிட்டாள். பயண களைப்பு போலும். நான் கட்டிலுக்கு அருகில், ஒரு பாய் விரித்து படுத்துக் கொண்டேன். வீட்டில் யாரும் இல்லை என்றால் தான் என் அம்மாவிடம் கட்டில் கணவனாய் பங்கு. வெளியில் அவள் என் அக்கா என்பதால் எங்கள் தூரத்தை நாங்கள் என்றுமே கடைப் பிடித்தோம். காலை 5 மணிக்கு என்னை யாரோ தட்டி எழுப்பது போல் இருந்தது. விழித்துப் பார்த்தேன். என் அம்மா, குளித்து முடித்துவிட்டு பாவாடை, ஜாக்கெட்டுடன் என்னை எழுப்பினாள். என்ன ஒரு அரிய காட்சி. நான் கண் விழிப்பது என் அம்மாவின் பாவாடை ஜாக்கெட் காட்சியில். நானும் படுத்துக் கொண்டே அம்மா அலங்கரிக்கும் அழகை பார்த்துக் கொண்டிருக்க, ‘துரைக்கு என்ன ரொம்ப மூடா. போய் கிளம்பு டா. 7 மணிக்கு கல்யாணம். சீக்கிரமா நாம கலந்துக்க போகனும்’ என்று செல்லமாக அதட்டினாள்.

நானும் எழுந்து சென்று குளித்துவிட்டு, கல்யாணத்தில் கலந்துக் கொள்ள கிளம்பினோம். கல்யாணம் மிகவும் விமர்சையாக நடந்தது. பின்னர், உணவை முடித்துவிட்டு, அனைவரும் கொடைக்கானலை சுற்றிப்பார்க்க கிளம்பினார்கள். நானும், என் அம்மாவும் தனியாக கிளம்பினோம். பியர் ஷொல அருவில், பச்சை நிற புடவை அனிந்து என் அன்னை குளித்த காட்சி இருக்கிறதே, பார்க்க இரு கண்கள் பத்தவில்லை. நானும் அவளுடன் செர்ந்து குளித்து ஆட்டம் போட்டேன். கூட்டம் மிகவும் கம்மி என்பதாலும், எங்களை அங்கிருப்பவர்களை அடையாளம் தெரியாது என்பதாலும், சிறிது எல்லை மீறி தைரியமாக ஆட்டம் போட்டோம். பின்னர், பெரிஜம் லகெய்ல் குளித்துவிட்டு, லகே விஎவ், சில்வெர் கஸ்கடே என்று எல்லா இடங்களையும் சுற்றி பார்த்துவிட்டு, ரூம் வந்து சேர இரவு 9 மணி ஆகிவிட்டது. அதற்குள், பலர் வந்து சாப்பிட்டுவிட்டு படுக்க சென்றுவிட்டனமேனஜர் எங்களை சாப்பிட கூப்பிட, ‘இல்லை சார், நானும் என் தம்பியும் இன்னைக்கு விரதம். உப்பு போடாத பால் சாதம் மட்டும் தான் சாப்பிடுவோம்’ என்றாள் என் அம்மா. எனக்கு தலையும் புரியவில்லை. காலும் புரியவில்லை. நான் என்றுமே விரதம் இருந்தது இல்லை. செவ்வாய், வெள்ளி, சனி என்று என் அம்மா விரதம் இருந்தாலும் நான் சிக்கன் பிரியாணியை மூக்கு முட்ட சாப்பிட்டுவிட்டு வருவேன். சரி அம்மா எதோ காரணம் இல்லாமல் சொல்லமாட்டாள் என்று நானும் தலை ஆட்டினேன். இருவருக்கும், சாதமும், சூடான பாலும் கொடுத்தார்கள். நாங்கள் இருவரும் அதை சாப்பிட்டு விட்டு கையை கழுவும் போது, மண்டபத்துக்குள் ஒரே கூச்சல், குழப்பமுமாய், அழுகாய் இருந்தது. பார்த்தாள், மணமகளின் தாத்தா இறந்துவிட்டாராம். அதனால், அங்கிருந்த 95% பேர் கிளம்பினார்கள். 10 நிமிடங்களுக்குள் மண்டபமே வெறிச்சோடி போனது. மேனஜர் எங்களிடம், காலை வரை மண்டபத்தில் இருக்குமாறு கேட்டுக் கொண்டு சென்றுவிட்டார். கீழே ஒரு குடும்பம் படுத்திருக்க, நாங்கள் மேல் மாடிக்கு சென்றோம். காலியாக இருந்தது. எங்கள் இருவரை தவிர அந்த மாடியில் யாருமே இல்லை.