நடைப்பயணத்தின் போது – 1
(Tamil Sex Stories - Nadaipayanathin Bothu 1)
This story is part of a series:
Tamil Sex Stories – நான் தினமும் காலையில் ஒரு 45 நிமிடம் நடைப்பயணம் மேற்கொள்வது வழக்கம். அதுவும் ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு தெருவில் செல்வது பழக்கம். அதிகாலையில் செல்வதால், பல வீடுகளில் பெண்கள் கோலம் போட்டுக்கொண்டிருப்பர். அதிலும் பல பெண்கள் காலை நேரம் என்பதால் நைட்டியோடுதான் இருப்பார்கள்.
அது போன்ற ஒரு நாளில் ஒரு பெண் நைட்டியை மடித்துவிட்டுக்கொண்டு கோலம் போட்டுக்கொண்டிருந்ததைக் கண்டேன். நாம் வேட்டியை மடித்துக் கட்டுவது போலதான். ஆனால் சற்றே தூக்கிக் கட்டியிருந்தாள். எனக்குக் கொஞ்சம் நப்பாசைதான் அந்தப் பெண்ணை மேலும் அருகில் சென்று பார்க்க முடியுமா என்று. அன்றிலிருந்து தினமும் அந்தத் தெரு வழியாகவே செல்ல ஆரம்பித்தேன்.
2, 3 நாள் கழித்து அதே தெருவின் எதிர்ப் பக்கமாக நடந்து சென்றேன். அப்போது அந்தப் பெண் நைட்டியை சாதாரணமாகத் தொங்க விட்டுக்கொண்டு கோலம் போட்டுக்கொண்டிருந்தாள். திடீரென்று திரும்பி என்னைப் பார்த்தவள் சட்டென நைட்டியை மடித்துக்கட்டினாள்.
ஆக எனக்காகத்தான் நைட்டியைத் தூக்கிக் கட்டுகிறாள் எனப் புரிந்தது. ஆனால் எதற்கு என்று புரியவில்லை.
நான் அருகில் சென்றதும், நைட்டியை இன்னும் கொஞ்சம் தூக்கிக் கட்டிக்கொண்டு எனக்கு பின் புறத்தைக்காட்டி நன்கு குனிந்தாள். இப்போது அவளுடைய பருத்த குண்டிகளும் அதன் நடுவே புசு புசுவென்ற மயிர்க் காட்டுக்கு நடுவே அவளுடைய சூத்து மற்றும் புண்டை இரண்டும் காட்சி அளித்தன.
காலை நேரமானதால் தெருவில் வேறு யாரும் இல்லை. நான் நன்கு புண்டையைப் பார்த்துக்கொண்டே தாண்டிச் சென்றேன். அடுத்த கட்டம் என்னவோ என்று யோசித்துக்கொண்டே வீட்டிற்குச் சென்றேன்.
அடுத்த நாளே அடுத்த கட்டம் வந்தது. நான் அருகில் வந்ததும் நைட்டியைத் தூக்கிக் கட்டியவள், நான் வள் அருகில் சென்றதும், சடாரென நிமிர்ந்து அவளுடைய குண்டியை என் மேல் இடித்தாள். உடனடியாக,”ஸாரி” என்றும் சொன்னாள். நான் எதுவுமே நடக்காதது போல “பரவாயில்லை என்று சொல்லி விட்டு தாண்டிச் சென்று விட்டேன்.
இருந்தாலும் என் பூள் முழு நீளத்துக்கு எழும்பி விட்டது. நான் வாக்கிங் செல்லும்போது, ஜட்டி எதுவும் போடமாட்டேன். அதனால் வேட்டியை இடித்துக்கொண்டு பூள் இருந்த இடம் மேடாகக் காட்சியளித்த்து. அப்படியே வீட்டுக்கு வந்து விட்டேன்.
இது நடந்து ஒரு வாரம் இருக்கும். நான் வாக்கிங் செல்லும்போது திடீரென டாய்லெட் வந்துவிட்டது. அவள் வீட்டின் அருகே வரும்போது அவசரமாக மூத்திரம் வந்தது. சுவரருகில் நிற்க கூச்சமாய் இருந்தது. அவள் வழக்கம் போல கோலம் போட்டுக் கொண்டிருந்தாள். நான் அவள் அருகே சென்று தயங்கி நின்றேன்.
“சொல்லுங்க” என்றாள்.
நான் இழுத்தவாறே, ‘எனக்கு அவசரமாக பாத்ரூம் போகவேண்டும். உங்கள் பாத்ரூமை யூஸ் பண்ணிக்கலாமா?” என்றேன்.
“அதற்கு என்ன? உள்ளே வாருங்கள்.”
நான் உள்ளே சென்றேன். நேராக அவள் பெட் ரூமுக்குள் புகுந்தாள். நான் ரூம் வாசலிலேயே தயங்கி நின்றேன்.
அவள் சிரித்தவாறே, “சும்மா உள்ளே வாங்க. என் வீட்டின் ஒரே பாத்ரூம் பெட் ரூமுக்குள்தான் உள்ளது.” என்றாள்.
நான் உள்ளே நுழைந்தவுடன் பாத்ரூம் கதவைத் திறந்து விட்டாள். நான் உள்ளே சென்று கதவைத்தாழ்ப்பாள் போட முயன்றேன். கதவில் பாதித் தாழ்ப்பாளையே காணோம். எனக்கு அதிர்ச்சியாயிருந்தது.
“என்னங்க இது?”
“ஆமாம் சார், அது ரிப்பேராகி 2 மாசமாச்சு. நான் ஒருத்தி மட்டுமே வீட்டில் இருப்பதால் தாழ்ப்பாளை ரிப்பேர் செய்யலை.”
“அய்ய்ய்யோ, அப்ப உங்க வீட்டுக்காரர்?”
“அவர் துபாய் போய் ஒரு மாதமாச்சு. வர இன்னும் ஆறு மாதமாகும். அவர் வீட்டில் இருந்தால் கதவுக்குத் தாழ்ப்பாள் போட்டாலே கத்துவார். அவருக்கு ரசனை கொஞ்சம் அதிகம். கொஞ்சம் பர்வெர்ட் என்றே வைத்துக்கொள்ளலாம். அவருக்கு எல்லாத்தையும் நேரில் பார்க்க வேண்டும். சரி, என் கதை எதற்கு? நீங்கள் முடித்து விட்டு வாருங்கள்”
“நான் கதவை பாதி திறந்து வைத்தபடியே, ஒண்ணுக்கிருந்தேன். மூத்திரம் க்ளாசெட்டிலிருந்த தண்ணீரில் விழும் சப்தம் தரதரவென ஒலித்தது. அவள் பெட் ரூமில்தான் நின்றுகொண்டிருந்தாள். என்னுடைய மூச்சா சப்தத்தைத்தான் கூர்ந்து கேட்கிறாள் என்று தோன்றியது. உடனே என் பூள் சரக்கென பெரிதாக ஆரம்பித்தது. நானும்கொஞ்சம் முக்கி மிச்சம் இருந்த மூச்சாவை விட்டு விட்டு, பின் கால் அலம்பிக் கொண்டு கதவைத் திறந்தேன். அவள் என்னைப் பார்த்துச் சிரித்தாள்.
“என்ன, காரியம் பூரா முடிந்ததா? இல்லை, நான் சொன்னதை யோசித்துக்கொண்டே இருந்ததில் ஒழுங்காக வரவில்லையா?”.
நான் “அதெல்லாம் ஒன்றும் இல்லை.” என வழிந்தேன்.
“அதுதான் தெரிகிறதே.” என்று என் வேட்டிக்குள் முட்டிக் கொண்டு நின்ற என் பூளை வேட்டியொடு சேர்த்துப் பிடித்துக் கொண்டாள். நான் அதிர்ச்சியாகி
“ஐயய்யோ, இது என்ன?” என்றேன்.
“சும்மா நடிக்காதீங்க. தினம் என் வீட்டைத்தாண்டிப் போகும்போது உங்கள் பூள் பெரிசாவதையும், என் சூத்தை நீங்கள் முறைத்துப் பார்த்தபடி போவதையும் நான் பார்க்க வில்லை என்று நினைத்தீர்களா? அதான் உங்கள் பூளைப் பார்க்கலாம் என்று நினைத்தேன். நாந்தான் சொன்னேனே அவர், ஒரு பர்வர்ட் என்று. அவருடன் பழகிப்பழகி நானும் ஒரு பர்வர்ட் ஆகி விட்டேன் போல் இருக்கு.”
“நானும் உங்களைப்போலத்தான் என்று வைத்துக்கொள்ளுங்கள். நான் என்ன செய்ய வேண்டும்.”
“ஒன்றும் செய்யவேண்டாம். என் வீட்டுக்காரர் நான் மூச்சா போவதையும் ஆய் போவதையும், குளிப்பதையும் பார்த்துக்கொண்டிருப்பார். நானும் அதே மாதிரி அவர் செய்வதை எல்லாம் ஒன்று மிச்சமில்லாமல் பார்ப்பேன். எனக்கு அந்த வாய்ப்பைத் தந்தால் போதும்.”
“அப்போது எனக்கு ஒன்றும் கிடையாதா?”
“நீங்களும் நான் செய்வதையெல்லாம் அவரைப்போலவே பாருங்கள்.”
“அடக் கடவுளே, இதைத்தான் பர்வர்ட் என்று சொன்னீர்களா? அப்போது என்னை என்ன சொல்வீர்கள் என்று தெரியவில்லை.”
“ஏன்?”
“நான் சும்மா பார்ப்பதோடு மட்டும் நிறுத்த மாட்டேன்.”
“பின்னே?”
“அதற்கும் கொஞ்சம் மேலே போவேன்.”
“அப்படி என்றால்?”
“பார்ப்பது கண்ணுக்கு விருந்து. இப்போது நீங்கள் நான் மூச்சா போகும் சத்தத்தைக் கேட்டது காதுக்கு விருந்து. மூச்சாவின் அல்லது மலத்தின் வாசனை பிடிப்பது மூக்குக்கு விருந்து. அதைத் தொட்டுப் பார்ப்பது நான்காம் புலனுக்கு விருந்து. இன்னும் என்ன பாக்கி? அவை இரண்டும் சுவைத்துப் பார்த்தால் நாக்குக்கு விருந்து. அப்போதுதான் என்னுடைய ஆசை பூரணமாகப் பூர்த்தியாகும்.”
“அட, இதிலே இவ்வளவு நுணுக்கம் இருக்கிறதா?”
“பின்னே என்ன?”
“சரி, கொஞ்சம் காப்பி போடுகிறேன். குடிச்சுட்டுப் போங்கோ.”
“சரி, அதுக்கு எனக்கு மிக்ஸ் பண்ண என்ன இருக்கு?
“நான் சர்க்கரைதான் போடுவேன். வேறென்ன வேண்டும்?”
“எனக்கு காப்பியிலேயே கொஞ்சம் மூச்சா மிக்ஸ் பண்ணிக்குடித்தால் கிக் கிடைக்கும்.”
“அட, இது புது மாதிரி இருக்கே?”
“சரி, எனக்கு இப்போது கிக்காப்பியா? சாதாக் காப்பியா? அதைச் சொல்லுங்கோ.”
“உங்களுக்கு வேண்டியபடியே சாப்பிடுங்கோ. எப்படி அதிலே மூச்சா விடறது? நான் டம்ளரில் பிடிச்சுண்டு வரட்டுமா? இல்லை…. வேறு எப்படி?”
“ஒண்ணும் இல்லை. நீங்க காப்பி கலந்துண்டு வாங்கோ”.
5 நிமிஷத்தில் காப்பி வந்தது. அதற்குள் நான் சென்றூ வாசற்கதவைச் சாத்திவிட்டு வந்தேன். காப்பி டபரா செட்டில் இருந்தது. நான் ஹாலில் உட்கார்ந்துகொண்டு அதை வாங்கிக்கொண்டேன். பாதிக் காப்பியை டபராவில் ஊற்றினேன். அவளிடம் டம்ளரை நீட்டினேன்.
“சரி, நான் பாத்ரூமில் சென்று இதில் வழிய மூச்சா பிடிக்கட்டுமா?”
“அதெல்லாம் வேண்டாம். இங்கேயே நைட்டியைத் தூக்கிப் பிடிச்சுண்டு, இதிலே கொஞ்சம் மூத்திரம் போங்கோ. மிச்சத்தை அடக்கிக்கோங்கோ.”
“அய்யே, நிறைய விழுந்தால் என்ன பண்றது?”
“அப்போ இதிலே கொஞ்சம் விட்டது போக என் வாயிலே விடுங்கோ. நான் அப்படியே குடிச்சுக்கறேன்.”
“அட, இதுவும் நல்ல யோசனையாத்தான் இருக்கு. ஆனால், இப்படி ஹாலில் எனக்கு மூத்திரம் வருமா தெரியலையே?”
“நான் எதுக்கு இருக்கேன். நான் ஹெல்ப் பண்றேன்.”
அவள் என் எதிரே உட்கார்ந்துகொண்டு, நைட்டியைத்தூக்கிவிட்டுக்கொண்டாள். பிறகு காப்பி டம்ளரை கூதிக்குக் கீழே பிடித்துக்கொண்டு முக்கினாள். ம்ஹூம்.. எதுவும் வரவில்லை.
நான் அவள் எதிரே அமர்ந்துகொண்டு கூதியை முகர்ந்து பார்த்தேன். அளவான மயிருடன் அழகான கூதியாக இருந்தது. அவள் இன்னும் கொஞ்சம் முக்கினாள். சளாரென ஒரு இரண்டு ஸ்பூன் மூத்திரம் டம்ளரில் விழுந்தது. அப்போது “க்ளக்” என்று ஒரு மெல்லிய சப்தம் கேட்டது.
Comments