ஒரு கொடியில் இரு மலர்கள்-16

ஒரு கொடியில் இரு மலர்கள்-16

வீட்டைவிட்டு வந்த எனக்கு எங்கு போவதென்றே தெரியவில்லை. சிந்து வீட்டுக்கு போனால் அனாவசியமாக நான் ஏன் வருகிறேன் என்று சிந்துவின் கணவர் நினைக்க மாட்டாரா என தோன்றியது. போகும் வழியில் பார் ஒன்று தெரிந்தது. சரி கவலையை மறக்க குடிக்கலாம் என நினைத்து பாருக்கு சென்றேன். நிதானமாக குடிக்க ஆரம்பித்தேன். பத்து மணிக்குள் ஆறு பெக் வரை அடித்துவிட்டேன். நான் எப்போதும் இந்த அளவுக்கு குடித்ததில்லை. பாரை மூடப்போவதாக சொன்னதும் அத்துடன் நிறுத்திவிட்டு எழுந்து வந்தேன். வண்டியை எப்படியோ தடுமாறி ஒட்டிக் கொண்டு சென்றேன். என்னையறியாமலேயே நான் சிந்துவின் வீட்டுக்கு வந்திருந்தேன்.

தள்ளாடியபடியே நடந்து சென்று காலிங்க் பெல்லை அழுத்தினேன். சிந்து நைட்டியில் வந்து கதவை திறந்தாள். என் நிலை கண்டு பதட்டம் அடைந்தாள்.

“என்னடா…என்ன ஆச்சு உனக்கு? குடிச்சிருக்கியா?” சிந்து பதறினாள்.

“அண்ணன் பாத்துட்டாரு,” என சொல்லி அழ ஆரம்பித்தேன்.

“என்னடா என்ன பாத்துட்டாரு. தெளிவா சொல்லு,”

“நான்…நா.. அண்ணியை செய்யும் போது அண்ணன் பாத்துட்டாரு,” என அவள் தோளில் சாய்ந்து குலுங்கி குலுங்கி அழ ஆரம்பித்தேன்.

“சரி சத்தம் போடாதே….இப்ப என்ன…எல்லாம் கொஞ்ச நாள்லே சரியாயிடும். சத்தம் போடாதே. இப்பதான் அவரு மாத்திரை போட்டுட்டு தூங்கறாரு. நீ போடுற சத்தத்திலே எழுந்துடப் போறாரு,” என என்னை தட்டிக் கொடுத்தாள்.

நான் இப்போது சிந்துவின் உள்ளாடை இல்லாத கொழுத்த மார்பகங்களில் தலையை வைத்திருந்தேன். சிந்து என்னை அழுத்தி அணைத்துக் கொண்டாள். அவள் மென்மையான மார்பகங்களில் இருந்த என் வாய் அதை சப்ப தொடங்கியது. நான்கைந்து நாட்களாக அவளுக்கும் எனக்கும் தொடர்பு இல்லாததால் சிந்துவும் மூடில் இருந்தாள். அவள் வாய் முனகத் தொடங்கியது. நான் சிந்துவின் நைட்டியை உயர்த்தினேன்.

“டேய் இங்க வேணாண்டா….வா மாடிக்கு போகலாம்,” என அவள் சொன்னது என் காதிலேயே விழவில்லை. அவள் தடுக்க தடுக்க அவள் நைட்டியை உருவி எறிந்தேன். சிந்து நிர்வானமாக என் கையில் இருந்தாள்.

“லைட்டையாவது அணைடா….” என்ற அவள் கூக்குரலை காதில் வாங்கவில்லை.

அவளை அப்படியே தள்ளிக் கொண்டு போய் ஷோஃபாவில் தள்ளினேன்.

“ஐய்யோ சொல்றதே கேளு. பசங்க இன்னும் தூங்கலை. ஒன்னு லைட்டை ஆஃப் பண்ணு இல்லை மாடிக்குப் போகலாம்,”

அவள் திமிற திமிற அவள் வாயை என் வாயுடன் இணைத்தேன்.

அவளை ஷோஃபாவில் அழுத்தியவாறு என் பேன்டை கழற்றினேன். ஜட்டியையும் இறக்கினேன். என் குஞ்சு விறைத்து நின்று தலையை ஆட்டியது. சிந்து நான் செய்வதை பயத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் வாய் என்னுடைய வாயுடன் லாக் ஆகியிருந்ததால் அவளால் சத்தமிட முடியவில்லை. அவள் கண்கள் குழந்தைகளின் ரூமையை மிரட்சியுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. நான் அவளை சட்டை செய்யாமல் அவளை முன்னே இழுத்து அவள் புண்டையில் என் சுன்னியை சொருகினேன்.

அதே நேரத்தில் குழந்தைகளின் ரூம் கதவு திறக்க குழந்தைகள் இருவரும், அம்மா என அழைத்தபடி வந்தனர். சிந்து மிரண்டு என்னுடைய உடும்பு பிடியில் இருந்து விடுபட திமிறினாள். ஆனால் என்னுள் குடியிருந்த மிருகம் அவளை விடவில்லை. நான் என் சுன்னியை சிந்துவின் புண்டைக்குள் விட்டு விட்டு எடுத்தேன்.

குழந்தைகள் இருவரும் என் அருகே வந்து, “அங்கிள் அம்மாவை என்ன பண்றீங்க விடுங்க அங்கிள்,” என என் கையைப் பிடித்து கதறின. அவர்களை ஒரு கையால் தள்ளிவிட்டு நான் சிந்துவின் புண்டையை பதம் பார்த்தேன். குழந்தைகள் இருவரும் மிரண்டு போய் அவளுடைய இருபுறமும் போய் நின்று கொண்டு அவளைப் பிடித்துக் கொண்டு கதற நான் சிந்துவை ஓத்து என் விந்துவை அவள் புண்டையில் பாய்ச்சி என் சுன்னியை வெளியே எடுத்து அவளை விடுவித்தேன்.

அவளை விடுவித்ததும் அவள் தன் நைட்டியை எடுத்துக் கொண்டு அழுது கொண்டே குழந்தைகளின் ரூமுக்கு ஓடினாள். குழந்தைகளும் என்னை புழுவைப் பார்ப்பது போல் பார்த்து, அழுது கொண்டே அம்மாவை தொடர்ந்தன. நானும் ஷோஃபாவில் அப்படியே விழுந்து உறங்கிப் போனேன்.

அதிகாலையிலேயே விழிப்பு வந்தது. இரவு அடித்த சரக்கின் காரணமாக தலை விண்விண்னென்று தெறித்தது. என் மூளையில் இரவு நடந்த சம்பவங்கள் ஃப்ளாஷ்பேக்காக ஓடியது. நான் சிந்துவை அவள் குழந்தைகளின் முன்பாக ஓத்தது, அதன்பின் சிந்து அழுது கொண்டே ரூமுக்கு போனது, குழந்தைகளும் என்னை வெறுப்புடன் பார்த்தபடி அழுதுகொண்டே ரூமுக்கு போனது எல்லாம் நினைவுக்கு வந்தது. அதன் பிறகு தான் நாம் என்ன காரியம் செய்துவிட்டோம் என எனக்கு உறைத்தது. என் தலையில் நானே அடித்துக் கொண்டேன். எப்படி இவ்வளவு அரக்கனாக மாறிப் போனேன். பாவம் சிந்து என்ன செய்தாள். நம்முடன் பழகியதற்கு அவளுக்கு தண்டனையா?

சிந்துவிடம் முன்பு ஒருமுறை உன்னை உன் குழந்தைகள் முன்னால் கதற கதற கற்பழிப்பேன் என நான் பேசியது ஞாபகம் வந்தது. ச்சே…சிந்து நான் திட்டம் போட்டு செய்ததாக அல்லவா நினைப்பாள். எனக்கு அதற்கு மேல் அங்கிருக்க பிடிக்கவில்லை. சிந்துவின் ரூம் கதவு அடைக்கப் பட்டிருந்தது. மெதுவாக கதவை தட்டி சிந்து சிந்துவென அழைத்தேன். உள்ளிருந்து பதில் எதுவும் வரவில்லை. அன்று சொன்னது போல் தற்கொலை பண்ணியிருப்பாளோ? என எனக்கு பயம் வர, கதவை சற்று ஓங்கி தட்டி அவளை அழைத்தேன். “என்னை மன்னிச்சுக்கோங்க சிந்து. நேத்து போதையிலே என்ன செய்றேன்னே தெரியாம தப்பு செஞ்சுட்டேன். ப்ளீஸ் கதவை திறங்க,” என இறைஞ்சினேன். உள்ளிருந்து அவள் விசும்பும் சத்தம் மட்டும் எனக்கு பதிலாக வந்தது. அதைக் கேட்டதும் எனக்குள் ஒரு நிம்மதி. நல்ல வேளையாக அவள் தப்பான முடிவை எதுவும் எடுக்கவில்லை என நினைத்து பெருமூச்சு ஒன்றை விட்டுவிட்டு அவள் வீட்டை விட்டு வெளியேறினேன்.

அங்கும் இங்கும் சுற்றி திரிந்துவிட்டு அலுவலகத்துக்கு நேரமாக சென்றேன். சென்றதும் மேனஜரைப் பார்த்து நான் உடனடியாக பெங்களூர் புறப்படுவதாக சொல்ல அவரும் சம்மதித்தார்.

*****
ஆயிற்று பெங்களூர் வந்து நான்கு நாட்கள். எனக்கு வேலை எதுவும் ஓடவில்லை. எப்போதும் அந்த இரவில் நடந்த சம்பவங்களே நினைவில் வந்து சென்றது. என் போனை நான்கு நாட்களாக சுவிட்ச் ஆஃப் செய்து வைத்திருந்தேன். நானும் யாரையும் தொடர்பு கொள்ளவில்லை. அன்று காலை யாரோ என்னைப் பார்க்க வந்திருப்பதாக சொல்ல யாராக இருக்கும் என நினைத்தவாறு லாபியை அடைந்தேன். அங்கே அண்ணன் அமர்ந்திருந்தார். டக்கென என் உடம்பு முழுவது ரெத்தம் ஓடியது போன்ற ஒரு ஃபீலிங்க். தயக்கத்துடன் அண்ணனிடம் சென்றேன்.

“ஏண்டா போனை சுவிட்ச் ஆஃப் செஞ்சே. எத்தனை தடவை உன்னைக் கூப்பிட்டேன். உங்கிட்டேயிருந்து பதில் எதுவும் வரலே. அங்கே உன் அம்மாவும், அண்ணியும் உனக்கு என்ன ஆச்சோன்னு பயந்து போய் கிடக்கிறாங்க ஃபூல்…” என்றார்.

நான் பதில் எதுவும் பேசாமல் தலை குனிந்து நின்றிருந்தேன்.

“என்ன தப்பு பண்ணிட்டோம்னு ஃபீலிங்கா…” என்றார் அண்ணன்.

என் கண்கள் குளமாகி அதிலிருந்து எப்போது வேண்டுமானாலும் கண்ணீர் வரும் என்ர நிலை. கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக் கொண்டேன். என் நிலையைப் பார்த்த அண்ணன் வா உங்கிட்டே கொஞ்சம் தனியாகப் பேசணும்னு கூறி ஒரு பாருக்கு அழைத்து சென்றார்.

பகல் நேரமாதலால் கூட்டம் எதுவும் இல்லை. இருவரும் ஒரு ஓரமாக உட்கார்ந்தோம். நான் எனக்கு வேண்டாம் என சொல்ல சொல்ல அண்ணன் இரண்டு பெக் ஆர்டர் செய்தார்.
அண்ணன் எடுத்து சிப் செய்துவிட்டு என்னையும் எடுக்க சொல்ல நானும் லேசாக சிப் செய்தேன்.

“ஏண்டா வீட்டுப் பக்கம் வரலே?”

நான் தலையை குனிந்தபடி இருந்தேன்.

“முத முதல்லே உன்னையும் உன் அண்ணியையும் அந்த நிலையிலே பார்த்தப்போ எனக்கு அதிர்ச்சியாதான் இருந்தது. நீ வீட்ட விட்டு போனதும் அம்மா வந்தா. அவளுக்கும் என்னைப் பார்த்தப்போ அதிர்ச்சிதான். நீ எப்படா வந்தேன்னு மிடறு விழுங்கிகிட்டே கேட்டா. அத்தோட உள்ளே பெட்டிலே மல்லிப்பூ பட்டுப் புடவை எல்லாம் கிடந்ததைப் பார்த்ததும் அம்மாவும் இதற்கு உடந்தை என தெரிஞ்சுக்கிட்டேன்.

“அவளை பிடிச்சு தள்ளிட்டு கோபமா ரூமுக்கு போனேன். ஆனால் உன் அண்ணி உடனே பாய்ஞ்சு என்னை கட்டிக்கிட்டு அழுதா, என்னை தப்பா நினைக்காதீங்க. என்னாலே முடியலே அதுதான் என கூறி அழுதாள். நான் கொஞ்சம் யோசித்து பார்த்தேன். அவ செஞ்சதுலே என்ன தப்பு இருக்கு. வேற ஒருத்தியா இருந்த எப்பவோ என்னை விட்டுட்டு போயிருப்பா. அவளோட இளமையையும் வீணடிச்சு வாழ்க்கையையும் வீணடிச்சது நான் தானேன்னு குற்ற உணர்ச்சி எனக்கு தோணிச்சு. அவளை அணைச்சுக்கிட்டு ஆறுதல் படுத்தினேன்.