உன்னைக்கொடு என்னைத்தருவேன் – 1

Tamil Kama Stories – உன்னைக் கொடு என்னைத் தருவேன் – 1
நன்பர்களே . அதிகமாக மிகைப் படுத்தப்படாதது.. அதிகம் மிகைப் படுத்தாதலாலே கொச்சை வார்தைகள் இருக்காது..எனதுக் காதல் எனதுக் காமம் என இது எனதுக் கதை…

(நீங்களும் உங்கள் கதையை எங்களுடன் பகிருந்து கொள்ளுங்கள் . எங்கள் தளத்தில் பதிவு(Register)செய்து உங்கள் கதையை எழுதவும்) . தயவு செய்து பெரிய கதையாக எழுதவும் . கதையை இங்கும் அனுப்பலாம் : [email protected]

இந்த கதையை எழுதியவர் : sowmiya p

நான் அருன் சக்திவேல்.. வயது 44 சென்னையில் சி.ஏ முடித்துவிட்டு ஒரு பன்னாட்டு கம்பெனியில் ஜி.அம் •பினான்ஸ் ஆக இருக்கிறேன். என் மனைவி ப்ரியாவும் நானும் காதலித்துத் திருமனம் செய்துக் கொண்டோம். 2 குழந்தைகள். அமைதியான வாழ்க்கை.. முன்புப் போல தினம் இல்லாவிட்டாலும் 5 வருடங்களாக எங்களுக்குள் வாரம் ஒருமுறை தாம்பத்யம் நடைபெறும்.. ஒவ்வொரு திங்கள் கிழமையும் நான் காலை லேட்டாகத்தான் ஆ•பீஸ் செல்வேன். என் பெண்( எஞ்சி¢னியரிங் முதல் வருடம்) காலை 7.15 க்கும் பையன் (11ஆம் வகுப்பு) 7.45 மணிக்கும் கிளம்பியதும் ஆரம்பிக்கும் எங்கள் கா(மம்)தல் 2 மணி நேரம் நீடிக்கும்.. அதன் பின் ஆ•பீஸ் சென்றுவிடுவேன். எனது மகள் 9 ஆம் வகுப்பு வந்ததும் பிள்ளைகள் பெரியவர்களாக ஆகி விட்டார்கள் இனி நம் ஆட்டங்களை குறைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என நாங்கள் இருவரும் கலந்து எடுத்த முடிவு இது. இரவில் பெண் கண் விழி¢த்துப் படிப்பதாலும் காலையில் சமையல் வேலை இருப்பதாலும் வாரம் ஒருமுறை இப்படி வைத்துக் கொள்வதாக முடிவு செய்தோம்…

ம்ம்ம்ம்.. விளையாட்டாக 25 வருடம் ஆயிற்று.. எங்கள் காதல் ஆரம்பித்து.. இப்பவும் நாங்கள் எங்கள் காதலை மதிப்பதால் வாழ்க்கை சுகமாக சென்றுக் கொண்டிருக்கிறது..

எங்கள் காதல் வாழ்க்கையைப் பற்றி சொல்வதென்றால் இன்று முழுதும் சொல்லிக்கொண்டேயிருக்கலாம்..

1983 ஆம் வருடம் நான் ப்ரெசிடென்ஸி கல்லூரியில் பி.காம் 3ஆம் வருடம் படித்துக் கொண்டிருந்தேன். இப்போதுப் போல அந்தக் காலத்தில் மாணவர்களிடம் பைக், கார் வசதிகள் இல்லை… பல்லவன்தான் பெரும்பாலும். எங்கள் வீடு நந்தனத்தில் இருந்தது.. தினமும் 45-பி யில் தான் காலேஜ்..அப்போது 8.10க்கு ஒரு பஸ் வரும் அதில்தான் தினமும் பயனம் செய்வேன். இந்த ஆண்டு கல்லூரி ஆரம்பித்து 1 வாரம்தான் ஆயிற்று.. அப்போதெல்லாம் எங்கள் காலேஜில் எலக்ஸன் ரொம்பப் பிரபலமானது.. எலக்ஸன் முடிந்தப் பின்தான் வகுப்புகள் ஒழுங்காக நடைபெறும். அதுவரை ஒரே கலாட்டாதான்.. பகல் முழுதும் கேண்டீன், மாலையில் பீச்.. ஏதோ அந்த மெரினாவே எங்கள் காலேஜிக்காக படைக்கப்பட்டதுப் போல ஒரு எண்ணம்..

அன்று ஜூலை 12ம் தேதி அன்றுதான் என் ப்ரியாவை நான் முதன் முதல் பார்த்தது..கருப்புக் கலர் சல்வாரில் இருந்தாள்.. உயரம் சுமார் 5.4 அடி இருப்பாள்.. கையில் 2 A4 சைஸ் நோட்புக்ஸ்.. சின்னதா ஒரு ஹேண்ட்பேக்.. துப்பட்டாவைக் கவணமாக ஒழுங்காகப் போட்டிருந்தாள். நான் வந்த அதே 45பி பஸ்ஸில் மைலாப்பூர் காமதேனு ஸ்டாப்பில் ஏறினாள். நான் எப்போதுமே முன் பக்கப் படிக்கட்டில் தான் பயனம் செய்வேன். அன்று அவள் காமதேனு ஸ்டாப்பில் ஏறி பெண்கள் பக்கம் படிக்கட்டுக்கும் முதல் சீட்டிற்கும் இடையே நின்றுக் கொண்டாள். குழந்தைத் தனம் மாராத முகம்.. உடைக்கு வெளியில் தெரிந்த கைகளும் முகமும் சந்தனக் கலர். கருப்பு சவாருக்கு இன்னும் பளிச்சென்றுத் தெரிந்தது.. நெற்றியில் 5 mm அளவிற்கு விபூதி வைத்திருந்தாள் அதனடியில் 3mm சைஸில் குங்குமம். எல்லாவற்றிகும் சிகரம் வைத்தமாதிரி அவளைப் பார்த்ததும் என்னைக் கவர்ந்தது அவளது முடி. இந்த 25 வருடங்களில் என்னிடம் அதிகமாக கொஞ்சல் வாங்கியது அந்த முடிகள் தான். நன்கு சுருண்டிருந்த கேசத்தை அழகாகப் பின்னியிருந்தாள். நடு முதுகு வரை வந்த சடையின் அடிப்பகுதியில் 2 கைகளாலும் சேர்த்துப் பிடிக்கும் அளவிற்கு ஒரு பந்துப் போல சுருண்டுக் கிடந்தது. அதைப் பார்த்த முதல் தருனத்திலேயே அவளின் அந்த முடிப் பந்தை தொட்டுப் பார்க்க வேண்டும் போல இருந்தது. காதை ஒட்டி அலை அலையாக கொஞ்சம் முடிக் கற்றை ஓடியது.. அவள் பின்பக்கம் திரும்பி நின்றிருந்ததால் எனக்கு அவளது முடிதான் முதலில் தெரிந்தது.. நான் பிடித்திருந்தக் கம்பியையே அவளும் பிடித்திருந்தாள்…QMC காலேஜ் ஸ்டாப்பில் இறங்கினாள். இறங்கும் போது அவளிடம் “ஹாய்.. யூ ஹாவ் நைஸ் ஹேர்” என்றேன். என்னை ஒரு விநாடி பார்த்துவிட்டு காலேஜ் உள்ளே போய்விட்டாள். என் கமெண்ட் எந்த அளவிற்கு அவளைப் பாதித்தது என்று அன்று எனக்குத் தெரியவில்லை.. ஆனால் நாங்கள் காதலிக்க ஆரம்பித்தப் பின் ஒருநாள் சொன்னாள்…

“அருன் நீதான் என் காதுப் பட என்னைப் பார்த்து கமென்ட் அடித்த முதல் ஆள். ஸ்கூல் எல்லாம் சர்ச் பார்க்கில் வெறும் கேர்ள்ஸ் தான்.. எப்போதும் அப்பா என்னை காலையில் விட்டு விடுவார்.. மதியம் வீட்டிற்கு வர கார் வந்துவிடும். நான் தான் அப்பாவிடம் காலேஜிற்கு நான் பஸ்ஸில் தனியாகத் தான் போவேன் எனப் பிடிவாதம் பிடித்து சம்மதம் வாங்கினேன். நீ என்னை •பர்ஸ்ட் டைம் பார்த்த அன்னைக்குத்தான் எனக்கு காலேஜ் •பர்ஸ்ட் டே.. நான் தனியா பஸ்ஸில வந்த முதல் நாளும் அதுதான். முதல் நாளே ஒருத்தன் கமென்ட் அடித்ததும் உள்ளுக்குள் சந்தோசமாகவும் பயமாகவும் இருந்தது.. ஆனால் யாராவதுப் பார்த்து அப்பாவிடம் சொல்லிவிட்டால் அவ்வளவுதான் தனியா வரும் சுதந்திரம் போய்விடும் என்பதால் எந்த ரீயாக்ஸனும் காட்டாமல் போய்விட்டேன்” என்றாள்.

அன்றைக்கு அவள் QMC காலேஜில் படிக்கிறாள் காமதேனு ஸ்டாப்பில் பஸ் ஏறுகிறாள் என்ற 2 விசயங்களைத் தவிர எனக்கு எதுவும் தெரியாது.. ஆனால் நாள் முழுதும் அவள் நினைவாகவே இருந்தது.. அடுத்த நாள் என் பஸ் காமதேனு ஸ்டாப் வந்த போது மனம் பட படவென் அடித்துக் கொண்டது.. ஆனால் அவள் அன்றைக்கு வரவில்லை. எனக்கு அன்று வகுப்பிற்கு செல்லவே மனம் வரவில்லை. பாரதியார் சிலை அருகே மரத்தடியில் அமர்ந்திருந்துவிட்டு வீடு திரும்பினேன். அடுத்து வந்த 2 நாட்களும் அவள் கண்ணிலே படவில்லை…. ஆனால் மனம் அவளை இழக்கத் தயாராக இல்லை.. என்னை மாதிரி அவளும் ஒரே பஸ்சில் காலேஜ் போவாள் என எதிபார்த்து 3 நாளை வீனக்கியது தப்பென புரிந்தது. அதனால் திங்கள் கிழமை காலை 7.00 மணிக்கெல்லாம் மைலாப்பூர் காமதேனு ஸ்டாப்பிங் சென்று நின்று விட்டேன்.. 7.55க்கு என் தேவதை வந்தாள்.. அன்று ஆரஞ்ச் நிற காட்டன் சேலைக் கட்டியிருந்தாள். அதில் சின்ன சின்னதாய் சிகப்பில் பூக்கள் இருந்தது.. காட்டன் புடவையில் ம.செ.( மணியன் செல்வம் ) ஓவியத்தில் வரும் பெண் போலவே இருந்தாள்.. என்னை அவள் கவணிக்கவில்லை ஆனால் என் அதிர்ஸ்டம் அவளுக்கு முன்புற படிக்கட்டின் அடுத்து உள்ள சீட்டில் உட்கார இடம் கிடைத்தது. நான் வழக்கம் போல படிக்கட்டில் நின்றுக் கொண்டேன்.அவளது கவனத்தை என் பக்கம் எப்படித் திருப்புவது என யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன். பஸ் எல்லோ பேஜ் ஸ்டாப்பில் நின்றது.. நான் என் புக்ஸை அவளிடம் கொடுத்து வைத்துக் கொள்ளச் சொல்லலாமா என் யோசித்தேன். வேண்டாமென்று விட்டு விட்டேன். எதற்குமேத் தய்ங்கிப் பழக்கமில்லாத நான் அவளிடம் என்னப் பேசுவது எனத் தயங்கியது எனக்கே வியப்பாக இருந்தது. பின் சட்டென்று அவள் பக்கம் திரும்பி..”ஹலோ” என்றேன்.. அவள் என் முகத்தைக் குழப்பத்துடன் பார்த்தாள்..QMC அருகே வந்திருந்தது.. என் அவள் இறங்கிவிடுவாள் என்றதும் அவளிடம் ” யூ ஹாவ் நைஸ் ஹேர் ரொம்ப அழகா இருக்கு” என்றேன்.அதற்குள் அவள் இறங்கும் இடம் வந்தது.. என்னை சின்ன சிரிப்புடன் பார்த்துக் கொன்டே இறங்கினாள். எனக்கு எதையோ சாதித்துவிட்டத் திருப்தி.

அடுத்த நாளும் காலை 7.30க்கெல்லாம் காமதேனுவில் நின்றிருந்தேன்.. 7.50க்கு அவள் வந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும் அவள் கண்கள் தடுமாறின. பார்வையைத் தாழ்த்தி பஸ் க்காகக் காத்திருந்தாள். அப்போது 12-பி ஒன்று வந்தது.. அது அவளது கல்லூரிப் போகும் ஆனால் என் கல்லூரிக்குப் போகாது. பின்னாலே 45-பி ஒன்று வந்தது..நான் அவள் காதில் விழுவதுப் போல் “பின்னால வரும் பஸ்சில் போகலாமே ப்ளீஸ்” என்றேன். அவளால் டக்கென்று முடிவெடுக்க முடியவில்லை..கொஞ்சம் தயங்கினாள். அப்போது 12-பி இல் இருந்து ஒரு பென் அன்னவளைப் பார்த்து “ப்ரியா.. காலேஜ்தானே போற.. கமான்” என்றாள். வேறு வழியில்லாததுப் போல் என்னவளும் அதில் ஏறினாள். நானும் ஏறலாமா என யோசித்தேன்.. அவள் என்னை “சாரி” என்பதுப் போலப் பார்த்தாள். நான் நகர்ந்து பின்னல் வந்த 45-பி இல் ஏறிக் கொண்டேன். ஆனால் அவளது பெயர் தெரிந்துக் கொண்ட மகிழ்ச்சியில் மனம் துள்ளிக் கொண்டு இருந்தது.