மாலதி டீச்சர் – 42

என்னிடமிருந்து நகர்ந்து விலக முயன்றாள். ஆனால் நகர்ந்தால் என் கை அவளின் பின்னழகை சுவைப்பது முன்னால் இருப்பவர்களுக்கு தெரிந்து விடும் என்பதை சட்டென்று உணர்ந்து மீண்டும் என் பக்கமாகவே நெருங்கி நின்றாள். என் கை தன் வேலையை தொடர்ந்தது.
மழை லேசாக குறைந்தது. முன்னால் நின்ற ஜோடி கிளம்பியது. அந்தப் பெண் நடக்கும் போது நனைந்த சுடிதாரில் ஒட்டிக்கொண்டு குலுங்கிய பருத்த பின்புறங்களை என் பார்வை தடவியது. என் நடுவிரல் நீண்டு மாலதியின் சேலை, பாவாடை, உள்ளாடையுடன் முன்னேறி அவளின் பின் வாசலைத் தேடியது. என் பார்வை சென்ற இடத்தை கவனித்த மாலதி அதட்டலுடன் என்னை லேசாக இடித்து தள்ளினாள். இதை எதிர்பார்க்காத என் கை அவளிடமிருந்து விலகியதும் சட்டென்று அடுத்த படியில் இறங்கி நின்றாள்.
நான் நகர்ந்து இறங்கி அவள் பக்கத்தில் நின்றேன்.
‘என்ன ஆச்சு மாலதி.’
‘ஒன்னுமில்ல. வா போகலாம்.’
‘இன்னும் மழை விடல பாரு.’
‘பரவால்ல. குறைஞ்சிடுச்சுல்ல. வா போகலாம்.’ (அவளுடைய குரலில் கோபம் தெரிந்தது.)
‘என்ன ஆச்சு? கோபமா?’
‘ஒன்னுமில்ல போ.’ (சாலையைப் பார்த்தபடி சொன்னாள்.)

‘ஏன்டி கோபம். சொல்லு ப்ளீஸ்.’
‘சரி நீ கௌம்பு. நான் நடந்து போய்க்கறேன்.’
முன்னால் நகர்ந்தவளை கையைப் பிடித்து அழுத்தி நிறுத்தினேன். அவள் என் கையை விலக்கிக் கொண்டாள்.
‘சாரிடி. நான் செஞ்சது தப்புதான். ப்ளீஸ்’
‘……..’
‘சாரி மாலு.. மழையால கொஞ்சம் உணர்ச்சி வசப்பட்டுட்டேன். அதான் பப்ளிக் ப்ளேஸ்னு கூட பாக்காம கை வெச்சிட்டேன். சாரி.’
‘அதுக்கு எதுக்கு என்கிட்ட வரணும்? அதான் ரஸ்ஸ்ஸிச்சு பார்த்தியே. அவ கிட்டயே போக வேண்டியதானே?’
‘ஓ.. உனக்கு அதுதான் கோபமா? நான் ஒன்னும் பாக்கலடி. முன்னால நின்னதால சாதாரணமா பாத்தேன். தேடிப் போயா பார்த்தேன்.’
‘ஏன்.. தேடிப் போய்தான் பாரேன். நானா வேண்டாங்கறேன். போ போ.. என்னமோ மேயிற மாதிரி பாத்துட்டு சாதாரணமா பார்த்தாராம்.’
‘ஏய்ய் மாலு. சாரிடி.’
‘ஒன்னும் வேணாம். போ அவ பின்னாலயே போ. நல்லா கொழு கொழுன்னு வெச்சிருக்கால்ல. தருவா.’ (லேசாக குரல் உடையத் தொடங்கியது.)
‘ஏய்ய்.. என்ன இருந்தாலும் உன்னோடது மாதிரி வருமா? அவள்லாம் உன் முன்னால.. சாரி.. பின்னால நிக்க முடியுமா?’
‘போதும் போதும் இந்த ஐசெல்லாம் அங்க போயி வைய்யி.’ (மாலதி உதட்டோரம் வெட்கப் புன்னகை அரும்பியதை சட்டென்று மறைத்தாள்.)

‘சாரி டார்லிங்ங்.’ (அவள் கையைப் பிடித்து கோர்த்துக் கொண்டேன்.)
‘போ சிவா..’ (கோர்த்த என் கையை அழுத்திக் கொண்டு குனிந்தாள்.)
‘ம்ம் இன்னும் கோபமா?’
‘என் முன்னாலயே இன்னொருத்திய அப்படி பார்த்தா கோபம் வராதா?’
‘ஏய்ய்.. முன்னால நின்னதாலதான்டி பார்த்தேன். சாரி சாரி சாரி..’
‘போதும். சரி வா கௌம்பலாம்.’
‘ஏய்ய் இன்னும் மழை பெய்யுது பாரு.’
‘பரவால்ல சிவா.. இப்பவே மணி ரெண்டாகப் போகுது. சுதா பாவம் சாப்பிட்டாளா? என்ன செய்யிரான்னு கூட தெரியல. வா போலாம்.’
அவளுடைய பரிவும், நட்பும் என்னை ஈர்த்தது.

‘ஓகே மாலதி வா போகலாம்.’
நான் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்தேன். சேலையை தலையில் போட்டுக் கொண்டு வந்து பின்னால் அமர்ந்தாள். இன்னும் மழை பெய்து கொண்டுதான் இருந்தது. மெதுவாய் நனைந்தபடி வண்டியை ஓட்டினேன்.
சில நிமிடங்களில் சுதாவின் வீட்டை அடைந்தோம். கேட்டைத் திறந்து மாலதி உள்ளே சென்றாள். நான் வண்டியை அருகில் நிறுத்திவிட்டு சென்றேன். இருவரும் முழுவதுமாக நனைந்திருந்தோம். மழையில் நனைந்திருந்த சேலையில் அசைந்தாடிய மாலதியின் பின்னழகு மீண்டும் என்னை என்னன்னவோ செய்தது.
காலிங் பெல் அழுத்தி சில நிமிடங்கள் கழித்துதான் தடுமாறியபடி வந்து கதவைத் திறந்தாள் சுதா. நீல நிற நைட்டியில் பரிதாபமாக இருந்தாள். கண்கள் ஒடுங்கிப் போய், கூந்தல் சீவப்படாமல் ஆளே மாறிப் போயிருந்தாள்.
எங்களை வரவேற்று உள்ளே அழைத்தாள். மாலதி அவளை உரிமையுடன் அதட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.
‘ஏன்டி இப்படி இருக்க? யாரையாவது கூட கூப்பிட்டிருக்கலாம்ல.’ (சுதாவின் நெற்றியில் கையை வைத்து அக்கறையுடன் உடல்நலத்தை சோதித்தாள்.)

‘யாரக்கா நான் கூப்பிட? அம்மாகிட்டதான் சொன்னேன். அவங்க வெளியூர் போயிருக்குறதால ஈவினிங்தான் வர முடியும். சரி நீங்க ஏன் இப்படி நனஞ்சி போயிருக்கீங்க.? இவ்ளோ மழைல வரணுமா?’
‘அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல. நாங்க கௌம்பும் போது மழையில்ல. வர்ற வழியிலதான் நல்லா பிடிச்கிடுச்சு.’
‘சரி. இந்தாங்கக்கா இந்த டவல்ல தலைய துடைங்க.’ (ஒரு டவலை எடுத்து நீட்டினாள். பின்னர் என்னிடம் திரும்பினாள்.)
‘வாங்க சிவா. நல்லா இருக்கீங்களா? இந்தாங்க நீங்களும் தலைய துடைங்க.’ (இன்னொரு டவலை என்னிடம் நீட்டினாள்.)
‘ம்ம். ஐ யம் பைன் சுதா மிஸ். நீங்க சாப்பிட்டீங்களா? ஏதாவது வாங்கிட்டு வரவா?’
‘நோ சிவா. பக்கத்து வீட்டக்கா காலைல ரெண்டு இட்லி கொண்டு வந்து குடுத்தாங்க. சாப்பிட்டேன். இப்போ மாத்திரை போடுறதுக்காக கொஞ்சம் பிரட் சாப்பிட்டேன். நீங்க ரெண்டு பேரும் சாப்பிட்டீங்களா?’
‘நான் ஸ்கூல்லயே டிபன் பாக்ச காலி பண்ணிட்டுதான் கௌம்பினேன். சிவாவும் சாப்பிட்டுதான் வந்தேன்னு சொன்னான்.’ (மாலதி தலையை துடைத்தபடி சொன்னாள்.)

ஒரு பக்கம் லேசாக கையை தூக்கியிருந்த மாலதியின் சிவந்த இடுப்பு பகுதி நன்கு எனக்கு காட்சி தந்தது. அதில் இருந்த மழைத் துளிகள் என் கண்களை ஈர்த்துக் கொண்டிந்தன. சுதா முன்னால் உட்கார்ந்திருந்ததால் அதை ரசிக்க முடியாமல் என் கண்கள் தடுமாறின.
சுதா உட்கார்ந்திருந்த கட்டிலின் அருகில் தொட்டிலில் தூங்கிக் கொண்டிருந்த அவளுடைய குழந்தையை எழுந்து சென்று குனிந்து அதன் கன்னத்தை தொட்டு வருடினேன். மாலதியும் என்னுடன் சேர்ந்து அருகில் நின்று அதன் தூக்கத்தை கலைத்து விடாமல் கொஞ்சினாள்.
‘என் செல்லக்குட்டி தூங்குறீங்களா? அம்மாக்கு உடம்பு சரியில்லனு டிஸ்டர்ப் பண்ணாம இருந்தீங்களா.? பெரியம்மா வந்திருக்கேன். பாக்க மாட்டீங்களா? ச்சு.. ச்சு.. ச்சு..’

நான் நிமிர்ந்து நின்று மாலதி குழந்தையை கொஞ்சும் அழகை ரசித்துப் பார்த்தேன். என்னுடைய மொபைல் அலறியது. அட்டென்ட் பண்ணியபடி வெளியே ஜன்னலருகில் போய் நின்று பேசிக் கொண்டிருந்தேன். சில நிமிடங்கள் பேசி முடித்து விட்டு உள்ளே வந்தேன். மாலதியைக் காணவில்லை. படுத்திருந்த சுதா நான் வந்ததும் எழுந்து உட்காரப் போனாள்.
‘இல்லல்ல பரவால்ல. நீங்க படுத்துக்குங்க. மாலதி மிஸ் எங்க காணோம்?’
‘அவங்க மாடில டிரஸ் மாத்தப் போயிருக்காங்க. ரொம்ப நனஞ்சு போயிருக்குனு நான்தான் மாத்த சொன்னேன். நீங்க கூட கைலி மாத்துறீங்களா? நான் எடுத்து தரவா?’
‘இல்ல பரவால்ல சுதா. இருக்கட்டும். நீங்க படுத்துக்கங்க.’

‘ம்ம்ம்.’ (லேசாக சாய்ந்து படுத்துக் கொண்டாள்.)
அதற்கு மேல் என்ன பேசுவது என்று தெரியாமல் நான் அருகில் இருந்த பத்திரிகையை புரட்டத் தொடங்கினேன். அப்போது மாலதியின் ஹேன்ட் பேக்கிலிருந்து செல்போன் சிணுங்கியது. சுதா அதை எட்டி எடுத்துப் பார்த்தாள்.
‘அவங்க ஹஸ்பன்ட் பேசுறாங்க.’
‘ஓ..’
‘அவங்க கிட்ட போயி குடுத்துடுறீங்களா?’
‘வேணாம். இப்போ எப்படி? அவங்க கீழ வரட்டும்.’
(அவள் லேசான புன்முறுவலுடன்) ‘பராவல்ல. நீங்க போயி குடுங்க. என்னால மேல ஏற முடியாது. அதனாலதான் சொன்னேன். ஏதாவது முக்கியமான விசயமாயிருக்கப் போகுது.’
‘ம்ம்ம்.’

நான் லேசான சங்கடத்துடன் போனை வாங்கி எழுந்தேன். அதற்குள் ரிங் டோன் நின்று அமைதியானது. நான் மீண்டும் சேரில் உட்கார்ந்தேன். ஒரு நிமிடத்தில் மீண்டும் அடித்தது. நான் அதை எடுத்துக் கொண்டு படியேறினேன்.
மாடியிலிருந்த மாலதி ரிங் சத்தம் கேட்டு ‘போன்ல யாரு சிவா?’ என்று சத்தமாக கேட்டாள்.
‘உங்க சார்தான் மாலதி’ என்றபடி மாடிப் படியை கடந்து அந்த அறையில் நுழைந்தேன். அங்கே நின்றிருந்த மாலதியைக் கண்டதும் சில நொடிகள் என் கண்கள் இமைப்பதை மறந்தன. Teacher Koothiyai Nakkum Tamil Hot Stories

பாடம் தொடரும்…

வாசகர்களின் கருத்துகளை தெரிவிக்கவும்…
கருத்துக்கள் தெரிவித்த அனைவருக்கும் என் மனமார்ந்த நன்றி…

NEXT PART