மாலதி டீச்சர் 48(வாசகர் கதைகள்)

‘ம்ம்ம்.’
நான் எழுந்து பாத்ரூம் சென்றேன். உள்ளே அவள் குளித்துவிட்டுச் சென்ற சோப்பின் வாசம் நாடியை நிறைத்தது. மனத்தில் தோன்றிய அவள் குளிக்கும் காட்சியை கஷ்டப்ட்டு அழித்தேன். நானும் காலைக் கடன்களை முடித்து குளித்து விட்டு வரும் போது மணி பத்தை தொட்டிருந்தது.
சுதா போனில் அம்மாவுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும் கண்களில் வழிந்த நீரைத் துடைத்துக் கொண்டாள். பின்னர் போனை கட் செய்விட்டு எழுந்தாள்.
‘என்ன ஆச்சு சுதா?’
‘ஒன்னுமில்ல சிவா. பாப்பா நைட் சரியா தூங்காம அழுதுட்டே இருந்தாளாம்.’
‘ஓ.. உன் ஞாபகம் வந்திருக்கும்.’
‘ம்ம்ம்.’ (மீண்டும் கண்களை மீறி உருண்டு விழுந்த துளியை விரலால் துடைத்தாள்.)
‘ஓகே. கூல் சுதா. இந்த வேலை கிடைச்சிட்டா உங்க பொண்ண ராணி மாதிரி வளர்க்கலாம் இல்லையா. அத நெனச்சி இந்த பிரிவ ஏத்துக்குங்க.’
‘ம்ம்ம். ஓகே சிவா. நாம போகலாம்.’
இருவரும் கீழே ரெஸ்டாரன்ட் சென்று சாப்பிட்டோம். சாப்பிடும் போதுதான் கொஞ்சம் கலகலப்பாக பேசத் தொடங்கினோம். சுதா சிரிப்பது, யோசிப்பது, கூச்சப்படுவது, முடியை கோதிவிடுவது, சாப்பிடுவது என்று ஒவ்வொன்றும் எனக்கு அழகாகத் தெரிந்தது. இவ்வளவு நெருக்கமாக அவளுடன் நான் பழகியதில்லை என்பதால் அவளின் பேரழகை உணராமல் இருந்தது போலிருந்தது.
சாப்பிட்டுவிட்டு அறைக்கு திரும்பினோம். பயணக் களைப்பு எங்கள் இருவரிடமும் தெரிந்தது. நான் கைலிக்கு மாறி சுதாவை கட்டிலில் ரெஸ்ட் எடுக்கச் சொல்லிவிட்டு நான் தரையில் பெட்ஷீட்டை விரித்தேன்.
‘சிவா.. நீங்க வேணா கட்டில்ல படுத்துக்குங்க. நான் கீழ படுத்துக்குறேன்.’
‘நோ சுதா. பரவால்ல. நான் இங்கயே படுத்துக்குறேன்.’
நான் படுத்துக் கொண்டேன். சுதா கட்டிலில் உட்கார்ந்து கொண்டு மாலதிக்கு போன் செய்தாள்.
‘ஹலோ மாலதி.’
………..
‘ஆமா. நல்லபடியா வந்து சேர்ந்தோம். நீங்க சொன்ன ஹோட்டல்லதான் தங்கிருக்கோம்.’
……….
‘ம்ம்ம்ம். நல்லா இருக்குக்கா.’
……….
‘சிவா ரொம்ப டயர்டா இருக்குனு படுத்திருக்காரு. குடுக்கவா?’
………..
‘இந்தாங்க சிவா. மாலதியக்கா.’
நான் உட்கார்ந்து போனை வாங்கிப் பேசினேன்.

‘சொல்லுங்க.’
‘என்ன சொல்லுங்க. சும்மா போ வான்னே பேசு. அவ ஒன்னும் நெனக்க மாட்டா.’
‘ம்ம்ம். ஓகே.’
‘சாப்பிட்டியா?’
‘இப்பதான் சாப்பிட்டு வந்தோம். டயர்டா இருக்குனு இப்பதான் படுத்தேன்.’
‘சரி சரி ரெஸ்ட் எடு. அவள தனியா விட்டுட்டு எங்கயும் போயிடாத.’
‘சே.. அதெப்படி போவேன் மாலதி.’
‘ஆமா. இங்க மாதிரி ஏதாவது பிரன்ட்ச பாக்கப் போறேன்னு நீ பாட்டுக்கு போயிடாத. நல்ல படியா பாத்துக்கோ.’
தோழியின் மேல் மாலதிக்கு இருந்த அக்கறை என்னை சிலிர்க்க வைத்தது.
‘சரி சரி. ஒன்னும் கவலைப்படாதே. நான் பாத்துக்குறேன்.’
‘சரி எனக்கு கிளாஸ் இருக்கு. நான் அப்புறம் பேசுறேன்.’
‘ஓகே மாலதி. பை.’
‘வெறும் பை மட்டும்தானா?’
‘வேற என்ன?’
‘ஒரு முத்தம் குடு பொறுக்கி.’
நான் சுதா இருந்ததால் என்ன சொல்லவென்று தெரியாமல் தடுமாறினேன். அவள் என்னை டீஸ் செய்வதற்காகவே முத்தம் கேட்பது எனக்கு புரிந்தது.
‘இல்ல. பாக்கலாம்.’
‘என்ன இல்ல.. பாக்கலாம்.’
‘குடுங்க சார்.’
‘ஓகே மாலதி. அப்புறம் பேசலாம். சுதா கிட்ட குடுக்கவா?’
(சிரித்தாள்.) ‘அய்ய்ய்ய. சார் ரொம்ப வழியிறாரு. பொழச்சு போ. சுதா கிட்ட அப்புறம் பேசுறேன்னு சொல்லு. பை டார்லிங்ங்.. உம்ம்ம்மா..’
அவளின் அழுத்தமான முத்தம் என் உடலில் பரவசத்தை உண்டாக்கிய

து. வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல் சமாளித்தேன்.
‘சரி மாலதி. பை.’
போனை சுதாவிடம் கொடுத்துவிட்டு படுத்தேன். சிறிது நேரம் மாலதியே கண்முன் வந்தாள். சில நிமிடங்களில் தூங்கிப் போனேன்.
கண் விழித்த போது மணி ஒன்றரையாகியிருந்தது. சுதா எனக்கு முன்பாகவே எழுந்து சான்றிதழ்களை சரி பார்த்து அடுக்கிக் கொண்டிருந்தாள். பிரவுன் நிற பூப்போட்ட நைட்டிக்கு மாறியிருந்தாள். மாலதியும் இதே போன்ற நைட்டி வைத்திருப்பது நினைவுக்கு வந்தது.
‘நீ தூங்கலையா சுதா?’
‘தூங்கினேன். இப்போ கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாலதான் முழிச்சேன். நீங்க நல்லா தூங்கிட்டிருந்தீங்க.’
‘ம்ம்ம். ரொம்ப டயர்டா இருந்திச்சு. அதான்.’
நான் பாத்ரூம் போய் பிரஷ்அப் செய்து விட்டு வந்தேன். பின்னர் அவளுக்கு சிறிது நேரம் ஹெல்ப் செய்து முடித்து டிவியை ஆன் செய்து நியூஸ் சேனலைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
அவள் சர்டிபிகேட் அடங்கிய பைலை பேக்கில் வைத்துவிட்டு ‘சாப்பிடப் போகலாமா’ என்றாள்.
‘இப்பவேவா? பசிக்கலையே. உனக்கு பசிக்குதா.?’
‘மணி ரெண்டுக்கு மேலாச்சேனுதான் கேட்டேன்.’
‘சரி. போன் பண்ணி லஞ்ச் கொண்டு வரச் சொல்லவா?’
‘இல்ல சிவா. நாமளே போயி சாப்பிட்டுட்டு வந்துடலாம். பொழுதும் போகும்.’
‘ம்ம். ஓகே.’
இருவரும் கிளம்பி சாப்பிட்டு விட்டு வந்த போது மணி மூன்றரையாகியிருந்தது.
சிறிது நேரம் டிவியில் மூழ்கினோம். சுதாவுக்கு போன் வந்தது. பால்கனிக்கு சென்று சிறிது நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு என்னிடம் திரும்பினாள்.
‘அவர்தான் பேசினார்.’
கணவரைச் சொல்கிறார் என்று புரிந்தது.

‘ஓ..’
‘இங்க அவரோட அத்தை ஒருத்தங்க இருக்காங்க. ரொம்ப உடம்பு சரியில்லாம இருந்து இப்போதான் தேறி வந்திருக்காங்க.’
‘ஓகோ.’
‘அவங்கள போயி ஒரு தடவ பாத்துட்டு வான்னு சொல்றாரு.’
‘அப்படியா.. அவங்க எங்க இருக்காங்க?’
‘ராயப் பேட்டைல.’
‘அட்ரஸ் இருக்கா சுதா?’
‘குடுத்திருக்காரு. போன் நம்பரும் இருக்கு. விசாரிச்சிதான் போகனும்.’
‘ராயப் பேட்டை இங்கருந்து பக்கம்தான். ஒரு ஆட்டோல போயிடு.’
‘நீங்களும் வாங்க சிவா.’
‘வேணாம் சுதா. நீ மாலதி கூட வந்ததா சொல்லிருக்க. என் கூட வந்தது தெரிஞ்சா தப்பா நெனக்கப் போறாங்க. நீ மட்டும் போயிட்டு வா.’
‘ம்ம்ம். சரி சிவா.’ (தயக்கத்துடன் வேறு வழியின்றி சொன்னாள்.)
‘பாத்து போயிட்டு சீக்கிரமா வந்துடு சுதா. அங்க இருந்து கௌம்பினதுமே எனக்கு போன் பண்ணு.’
‘ம்ம். உங்களுக்கு போரடிக்காதா? தனியா இருக்க. ‘
‘இல்ல. நானும் அதுக்குள்ள ஒரு பிரன்ட பாத்துட்டு வந்துடுறேன். அவன பாத்து ரொம்ப நாளாச்சு.’
‘ஓகே. சிவா. நீங்க சீக்கிரம் வந்துடுங்க.’
‘நோ ப்ராப்ளம் சுதா. வந்துடுவேன்.’

இருவரும் கிளம்பினோம். அவள் மீண்டும் அந்த மஞ்சள் சுடிதாரை அணிந்து கொண்டாள். சாவியை ரிசப்சனில் கொடுத்துவிட்டு வெளியே வந்தோம். நான் போனில் பேசியபடியே முன்னால் நடந்த சுதாவை கவனித்தேன்.
மஞ்சள் நிற சுடிதாரில் நேர்த்தியாகப் பின்னப்பட்ட சடையின் அசைவையே கவனித்தபடி நடந்தேன். மாலதி அளவுக்கு இல்லையென்றாலும் சற்றே பரந்த முதுகும் அதன் கீழ் சிறுத்து கச்சிதமாயிருந்த இடையும் என் கண்களை ஈர்த்தன.
என் மனதின் பேச்சை கேட்காத கண்கள் இடையிலிருந்து தாமாகவே கீழ் நோக்கி பயணித்தன. என் மனம் அதிகமாகவே தடுமாறியது. சிறிய இடைக்குக் கீழ் பருத்து செழித்த பின்புறங்கள் அசைந்து அசைந்து என்னை அசைத்தன.
சுதா என்னை திரும்பி பார்த்த போது என் கண்களை அவசரமாக அவளின் பின்னழகில் இருந்து விலக்கினேன். அவள் எனக்காக நின்றாள். நான் அவளருகில் வந்ததும் போனை கட் செய்துவிட்டு ஆட்டோ பிடித்து இருவரும் ஏறினோம். ஒரு பஸ் ஸ்டாப்பில் நான் இறங்கிக் கொண்டேன்.
‘சீக்கிரம் வந்துடுங்க சிவா. ப்ளீஸ்ஸ்..’ என்று பயத்துடன் சொன்ன அவளுக்கு பதில் சொல்லி அனுப்பி விட்டு நண்பன் இருக்கும் ஏரியா பஸ்சிற்காக காத்திருந்தேன்.

பஸ் பிடித்து சென்னையின் மாலை நேர டிராபிக்கை கடந்து நான் அவனுடைய அறையைச் சென்று அடைந்த போது மணி ஆறாகியிருந்தது. அவனுடன் இருந்த மேலும் இரண்டு நண்பர்களுடன் உற்சாகமாக அரட்டையடித்துக் கொண்டிருந்தேன்.
அவர்கள் அறையில் நெட்டிலிருந்து டவுன்லோடு செய்து பிரின்ட் செய்யப்பட்ட ஆன்ட்டிகளின் விதவிதமான படங்கள் ஒட்டப்பட்டிருந்தன. கொழுத்த முலைகள், பருத்த குண்டிகள் என்று பல பெண்கள் உள்ளாடைகளுடனும், அரை நிர்வாணமாகவும் போஸ் தந்து கொண்டிருந்தனர்.
என்னையறியாமல் அவர்களின் இடத்தில் மாலதியை நினைத்து ரசித்தேன். குறிப்பாக நீல நிற மெலிதான லேஸ் வைத்த ப்ரா, பேன்டியுடன் இருந்த ஒரு அழகான பெண்ணின் போட்டோவை வெகுவாக ரசித்தேன். அவளுடைய அளவுகள் மாலதியின் உடலை நினைவுபடுத்தின.
அதே போன்ற டூ பீஸ் உடையில் மாலதி தன் உடல் குலுங்க ஓடி வரும் காட்சி என் மனக்கண்ணில் வந்து போனது. சிறிது நேரத்தில் வெளியே சென்றிருந்த ஒரு நண்பன் கையில் டிரிங்சுடன் வந்தான்.
சிறிது நேரத்தில் கச்சேரி தொடங்கியது. எனக்கு டிரிங்ஸ் சாப்பிட சங்கடமாயிருந்தது. சுதாவுடன் வந்ததை அவர்களிடம் சொல்லவில்லை. அதனால் என்னை வற்புறுத்தினார்கள்.
‘மச்சீ.. எங்க ஊருக்கு வந்திருக்க. கவனிக்காம விட்டா அப்புறம் கேவலமா திட்ட மாட்டியா?’
‘இல்லடா. நான் ஒரு பிரன்ட் கூட வந்திருக்கேன்.’
‘அப்படினா அவரையும் கூட்டிட்டு வந்திருக்கலாம்ல.’
‘இல்ல. அவரு தண்ணியெல்லாம் அடிக்க மாட்டாரு. அதான்.’
‘அப்ப அவர விடு. உனக்கென்னாச்சு. ரொம்ப பிகு பண்ற. அட்றா.’
கிளாசில் ஊற்றி கோக் கலந்து நீட்டினார்கள். எனக்கும் மாலதியால் மனதில் ஏறிய போதை சிறிது உடலுக்கும் தேவை போலிருந்தது. அதற்கு மேல் மறுக்காமல் வாங்கிக் கொண்டேன்.
மணி ஏழரையான போது சுதா போன் செய்தாள். நான் அவர்களிடமிருந்து சற்று விலகி வந்து பேசினேன்.
‘சிவா எங்க இருக்கீங்க?’